Pochodzenie i Przybycie Pierwszych Muzułmanów na Mauritius

Wielowiekowa kolonizacja, niewolnictwo i imigracja na Mauritiusie stworzyły wieloetniczną populację o różnych religiach. Ten tygiel kulturowy pozwala ludziom o różnych wierzeniach, kulturze i religii żyć razem w pokoju i szacunku, zgodnie z ich własnymi zwyczajami i tradycjami.

Z okazji początku miesiąca Ramadan chcieliśmy oddać hołd naszym przyjaciołom muzułmanom i prześledzić ich przybycie na wyspę, aby lepiej zrozumieć historię i bogatą kulturę naszego kraju. Podczas zwiedzania wyspy będziesz mógł podziwiać piękne meczety o niesamowitej architekturze w różnych miastach i wsiach. W rzeczywistości liczba meczetów, kościołów, świątyń i pagód obecna na krajobrazie wyspy odzwierciedla jej bogactwo kulturowe.

Populacja muzułmanów stanowiła 33% całkowitej populacji w 1835 roku, 64% w 1861 roku, ale spadła do mniej niż 25% do 1909 roku. Obecnie muzułmanie stanowią ponad 17,3% populacji Mauritiusa. W 1968 roku wyspa uzyskała niepodległość, a w tym samym roku przyjęto Konstytucję Republiki Mauritiusa, która jest najwyższym prawem Mauritiusa, gdzie nie jest zdefiniowana żadna oficjalna religia.

Muzułmanie na Mauritiusie są głównie pochodzenia indyjskiego. Obecność pierwszych muzułmanów na Mauritiusie datuje się na wczesne dni kolonizacji francuskiej. W 1735 roku słynny francuski gubernator Mahé de Labourdonnais przyprowadził do pracy w stoczni i porcie w Port Louis grupę wykwalifikowanych rzemieślników z Indii, pracujących jako rzemieślnicy i marynarze (znani powszechnie jako ‘lascars’). Termin ‘lascar’, który przez lata był ściśle związany z muzułmanami, pochodzi z tamtego okresu. Obecnie wiele muzułmanów mieszka w okolicach Port Louis.

W okresie kolonizacji wyspy przez Brytyjczyków (1810-1968) do Mauritiusa przybyły duże grupy muzułmanów jako część dużego laboratorium przymusowego sprowadzanego z Indii. Sir Robert Townsend Farquhar był pierwszym gubernatorem brytyjskiej kolonii w latach 1810-1823. Wówczas zaangażował się między innymi w budowanie dobrej sieci dróg w kolonii. W celu ukończenia prac potrzebował siły roboczej, więc pozyskał usługi setek indyjskich więźniów, którzy byli głównie sepoyami (indyjscy żołnierze służący pod brytyjskimi rozkazami) skazanymi za przestępstwa wojskowe lub polityczne. W 1815 roku pierwsza partia więźniów przybyła na wyspę, wśród nich wielu muzułmanów. To właśnie oni wybudowali większość wczesnych dróg na Mauritiusie łączących Port Louis, Moka, Quartier Militaire, Trois Ilots i Rivière des Creoles. Wzięli również udział w budowie dzisiejszych dobrze znanych fortyfikacji historycznych, które są znane jako Fort Adelaide, głównie jako Cytadela.

W 1833 roku na wyspę sprowadzono pierwszą grupę pracowników kontraktowych z Indii, pracujących w plantacjach trzciny cukrowej, wśród których znajdowała się liczba muzułmanów. W sumie w okresie od 1835 do 1907 roku na Mauritius przybyło 450 000 pracowników kontraktowych imigrujących z Indii, głównie z Biharu, Uttar Pradesh, Orissy, Bengalskiego, Mumbaju i Kolkaty. Po 1909 roku imigracja została zatrzymana; pracownicy, którzy wtedy przybyli na wyspę, przyjechali na okres pięciu lat, po którym wracali do Indii. Jednak tylko 160 000 wróciło do Indii do 1922 roku, podczas gdy inni osiedlili się na Mauritiusie.

Uważa się również, że wśród afrykańskich niewolników sprowadzanych na plantacje trzciny cukrowej na Mauritius było wielu muzułmanów. Dlaczego? Ponieważ większość niewolników sprowadzonych na Mauritius w tym czasie pochodziła z wschodniego wybrzeża Afryki, głównie z Quiloa i Mombasy. W tych regionach afrykańskich zawsze istniała silna obecność muzułmanów. Jednak ich tożsamości zostały zatarte pod przypisanymi im przez panów imionami chrześcijańskimi.

Na Mauritiusie istniała mała, ale wpływowa grupa bogatych handlowców muzułmańskich z Gudźaratu i Chettiars z południowych Indii, którzy dobrowolnie osiedlili się na wyspie w tym samym czasie co pracownicy kontraktowi. Ci handlowcy nie mieli żadnych wiążących umów z ówczesnymi gubernatorami, ponieważ przybyli na własną rękę, aby rozpocząć działalność gospodarczą na wyspie. Głównie zajmowali się handlem artykułami spożywczymi i materiałami budowlanymi. Mieli swoje biznesy w Port Louis głównie w następujących obszarach: L’Hôpital (obecnie ulica Louis Pasteur), Deslimites (obecnie ulica Remy Ollier) i Queen Street. Dziś wiele wiodących sklepów muzułmańskich nadal znajduje się w tych obszarach, co świadczy o historii przeszłości. Obecność handlowców z Gudźaratu w kolonii zwiększyła perspektywy społeczne społeczności muzułmańskiej na Mauritiusie.

W latach poprzedzających przybycie pierwszych handlowców liczba muzułmańskich handlowców wzrosła. Handlowcy ze statu Surat (jest to stan w Gudźaracie) znani jako Surtees, którzy zajmowali się głównie handlem tekstyliami, również osiedli w Port Louis, w okolicach ulic Royal, Bourbon, Farquhar i Corderie, miejsce było popularnie znane jako Surtee Bazaar. Niektórzy z nich osiedlili się w Beau Bassin, Rose Hill, Flacq i Poudre d’Or. Stali się wiodącymi dealerami w artykułach spożywczych i tekstylnych w ciągu lat. Dzisiaj muzułmańskie sklepy z tekstyliami wciąż należą do najbardziej renomowanych dealerów tekstyliów na Mauritiusie. W miarę upływu lat i rozwoju biznesu dla muzułmanów na wyspie zaczęli oni sięgać do innych sektorów: przemysłu cukrowniczego i morskiego (statki parowe i porty).

Muzułmańscy handlowcy, którzy bardzo dbali o swoją kulturę i religię, pomagali w budowie meczetów i madras w (szkół religijnych). W 1805 roku zbudowano pierwszy meczet na Mauritiusie w okolicy znanym wtedy jako Camp des Lascars w Port Louis. 16 października 1805 roku gubernator Decaen (francuski gubernator) zgodził się sprzedać teren muzułmanom na budowę budynku do praktykowania ich religii i codziennych modlitw. Wciąż można go zobaczyć dzisiaj na ulicy Dr Hassen Sakir (dawniej ulica Pagoda). Jest znany jako Masjid Al Aqsa. Bez wątpienia jest on dzisiaj uważany za skarb przeszłości, ponieważ był to miejsce narodzin prawdziwego meczetu, w którym miejscowa społeczność muzułmańska mogła się gromadzić i modlić w tamtym czasie. Ponieważ ściśle związany z historią kraju, meczet Al Aqsa został uznany za Dziedzictwo Narodowe jako miejsce religijne i kulturowe w kwietniu 2016 r. (Miejsce to złożyło również wniosek o zarejestrowanie się jako Światowe Dziedzictwo UNESCO poprzez
Ministerstwo Kultury)

Do 1965 roku na wyspie istniało 65 meczetów. Meczet Jummah w Porcie Louis został zbudowany w latach 1850. Wraz ze wzrostem liczby muzułmanów w Port Louis w tym czasie pojawiła się potrzeba większego meczetu. Między rokiem 1857 a 1877 siedem różnych działek wokół meczetu, stanowiących trzy czwarte akrów, zostało zakupionych przez handlowców muzułmańskich i przekazanych meczetowi na jego rozbudowę. Meczet Jummah jest opisywany w przewodniku Ministerstwa Turystyki jako “niektóry z najpiękniejszych budynków religijnych na Mauritiusie”. Architektura meczetu jest połączeniem wpływów mauretańskich i mogołskich. Znajduje się 10 minut spacerem od nabrzeża Caudan i niedaleko od meczetu Al Aqsa. Zachęcamy do spaceru po wewnętrznym dziedzińcu, aby podziwiać tę architekturę, poza czasem modlitw w meczecie w piątki i w czasie miesiąca Ramadanu. Zapraszamy do krótkiego spaceru wokół, aby podziwiać te piękności podczas pobytu na Mauritiusie.

Masjid Al Aqsa
La Rue Dr Hassen Sakir, Port Louis
info@alaqsamasjid.net

Jummah Mosque
Royal Road A1 Port Louis
Tel: 230 242 8025